STARNIK
STARNIK
назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова дзіканне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
дзіка́нне мн. дзіка́нні |
| Родны каго? чаго? |
дзіка́ння мн. дзіка́нняў |
| Давальны каму? чаму? |
дзіка́нню мн. дзіка́нням |
| Вінавальны каго? што? |
дзіка́нне мн. дзіка́нні |
| Творны кім? чым? |
дзіка́ннем мн. дзіка́ннямі |
| Месны у кім? у чым? |
дзіка́нні мн. дзіка́ннях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Смачнога!
Сыць, Божа! Сыць вам, людцы!
Смачна есці!
— Здаецца, вы сказалі, што я вядзьмарка, старая баба, качарга і змяя, — ці праўда гэта?
— Гэта праўда, але я гэтага не казаў.
dzikannie — беларуская лацінка
Слова дзіканне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік дзіканне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове дзікасць + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› дзіка́віць (9)
(9) кугі́канне ‹
› дзіка́вы (7)
(11) кульгі́канне ‹
› дзі́кавы (7)
(9) базі́канне ‹
› дзікапладо́вы (12)
(9) кілі́канне ‹
› дзікаро́сла (10)
(9) пілі́канне ‹
› дзікаро́слы (10)
(9) цілі́канне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
