ў
і
дзяжа́ — назоўнік дзя́жачны — прыметнік
канцэпт

дзяжанне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дзяжанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дзя́жанне

мн.  дзя́жанні
Родны
каго? чаго?
дзя́жання

мн.  дзя́жанняў
Давальны
каму? чаму?
дзя́жанню

мн.  дзя́жанням
Вінавальны
каго? што?
дзя́жанне

мн.  дзя́жанні
Творны
кім? чым?
дзя́жаннем

мн.  дзя́жаннямі
Месны
у кім? у чым?
дзя́жанні

мн.  дзя́жаннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пад чужую дудку паскачаш — потым адплачаш.


Думаў, усё жыццё праляцела перад вачыма! А гэта проста суседскія дзеці гаўном кідаюцца…

(моўная паліцыя: не лайном, а гаўном)

dziažannie — беларуская лацінка

Слова дзяжанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дзяжанне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дзяжка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дзяды́ (5)

(8) дрыжа́нне

дзяды́ (5)

(10) смуры́жанне

дзяжа́ (5)

(12) выцвярэжанне

дзя́жачны (8)

(7) ляжа́нне

дзя́жка (6)

(9) паляжа́нне

дзя́жкавы (8)

(12) перадляжа́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

самакантроль - самаразвіццё - самагон