ў
і
дзярне́ўе — назоўнік дзярні́нка — назоўнік
канцэпт

дзярніна

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дзярніна
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 дзярні́на

мн.  дзярні́ны
Родны
каго? чаго?		 дзярні́ны

мн.  дзярні́н
Давальны
каму? чаму?		 дзярні́не

мн.  дзярні́нам
Вінавальны
каго? што?		 дзярні́ну

мн.  дзярні́ны
Творны
кім? чым?		 дзярні́най, дзярні́наю

мн.  дзярні́намі
Месны
у кім? у чым?		 дзярні́не

мн.  дзярні́нах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Як клічуць, так і адклікаюцца.


— Табе пяць ці шэсць кавалачкаў цукру?
— Два, але каб я бачыў.


dziarnina — беларуская лацінка

Слова дзярніна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дзярніна — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дзярнінка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дзярлі́вы (8)

(9) драчо́ніна ‹

› дзярмо́ (6)

(7) ляпні́на ‹

› дзярне́ўе (8)

(9) суба́рніна ‹

› дзярні́нка (9)

(7) сасні́на ‹

› дзярні́стасць (12)

(8) дро́сніна ‹

› дзярні́сты (9)

(7) ву́сніна ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

пакаленне