ў
і
дрыга́лка — назоўнік дрыгану́цца — дзеяслоў
канцэпт

дрыганне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дрыганне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дры́ганне

мн.  дры́ганні
Родны
каго? чаго?
дры́гання

мн.  дры́ганняў
Давальны
каму? чаму?
дры́ганню

мн.  дры́ганням
Вінавальны
каго? што?
дры́ганне

мн.  дры́ганні
Творны
кім? чым?
дры́ганнем

мн.  дры́ганнямі
Месны
у кім? у чым?
дры́ганні

мн.  дры́ганнях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Не піток, не ядок — не вялікі рабоцька.

народ лухты не скажа

— Чаму вы ніколі не хварэеце?
— А я не нервуюся.
— І вы так многа працуеце, як вы расслабляецеся?
— А я не напружваюся.


dryhannie — беларуская лацінка

Слова дрыганне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дрыганне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дрыгаценне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дрыгавіч (8)

(8) цмы́ганне

дрыгавічы́ (9)

(8) шмы́ганне

дрыга́лка (8)

(7) рыга́нне

дрыгану́цца (10)

(9) адрыга́нне

дрыгану́ць (9)

(10) садрыга́нне

дрыгатлі́ва (10)

(9) здрыга́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

ходзяць чуткі

карціна «Ходзяць чуткі»
мастак: Нейрасетка