ў
і
шмы́г — выклічнік шмы́ганнік — назоўнік
канцэпт

шмыганне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова шмыганне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
шмы́ганне

мн.  шмы́ганні
Родны
каго? чаго?
шмы́гання

мн.  шмы́ганняў
Давальны
каму? чаму?
шмы́ганню

мн.  шмы́ганням
Вінавальны
каго? што?
шмы́ганне

мн.  шмы́ганні
Творны
кім? чым?
шмы́ганнем

мн.  шмы́ганнямі
Месны
у кім? у чым?
шмы́ганні

мн.  шмы́ганнях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Што целу люба, то душы груба.
Смех — то дар багоў.

Хіба літаратурна замест ТОЕ казаць ТО?
Ці можна замест «якраз тое, што трэба» казаць «са́ма то»?

— Есці хаціця?
— Не хаціця, а хочаце.
— Ну, як хаціця.

лупі трасянкай !!!

šmyhannie — беларуская лацінка

Слова шмыганне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік шмыганне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове шмыганнік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


шмуцты́тул (9)

(8) клы́ганне

шмуцты́тульны (12)

(9) склы́ганне

шмы́г (4)

(8) цмы́ганне

шмы́ганнік (9)

(7) рыга́нне

шмы́ганніца (10)

(8) дры́ганне

шмыгану́ць (9)

(9) адрыга́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

я не парушаю традыцыі