ў
і
дупялі́ны — прыметнік дурава́нне — назоўнік
канцэпт

дур

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дур
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 ду́р

мн.  ду́ры
Родны
каго? чаго?		 ду́ру

мн.  ду́раў
Давальны
каму? чаму?		 ду́ру

мн.  ду́рам
Вінавальны
каго? што?		 ду́р

мн.  ду́ры
Творны
кім? чым?		 ду́рам

мн.  ду́рамі
Месны
у кім? у чым?		 ду́ры

мн.  ду́рах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

ні качка, ні швачка — пра жанчыну, не здатную ні да якой справы

прыдумайце прымаўку пра такога ж мужчыну

— Гэта будзе страшная ноч! Не ўсе з вас дажывуць да раніцы!!!
— Перастань, калі ласка, размаўляць з катлетамі і зачыні халадзільнік.


dur — беларуская лацінка

Слова дур (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дур — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дураванне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дупля́сты (8)

(5) уйгу́р ‹

› дупялі́ны (8)

(5) аўгу́р ‹

› дупялі́ны (8)

(9) кізельгу́р ‹

› дурава́нне (9)

(4) аду́р ‹

› дурава́ты (8)

(7) бабаду́р ‹

› дурава́ць (8)

(8) трубаду́р ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

усё мітусішся