ў
і
дыурэ́тык — назоўнік дыўрэты́чны — прыметнік
канцэпт

дыурэцін

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дыурэцін
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дыурэці́н

мн.  дыурэці́ны
Родны
каго? чаго?
дыурэці́ну

мн.  дыурэці́наў
Давальны
каму? чаму?
дыурэці́ну

мн.  дыурэці́нам
Вінавальны
каго? што?
дыурэці́н

мн.  дыурэці́ны
Творны
кім? чым?
дыурэці́нам

мн.  дыурэці́намі
Месны
у кім? у чым?
дыурэці́не

мн.  дыурэці́нах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Смачны жабе арэх, ды зубоў Бог не даў.

пра нешта недасягальнае, чаго нельга атрымаць

Ёсць два тыпы людзей: адны ўзнімаюць настрой, другія — ціск.


dyurecin — беларуская лацінка

Слова дыурэцін (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дыурэцін — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дыўрэцін + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дыуро́н (6)

(8) імерэці́н

дыурэ́з (6)

(6) крэці́н

дыурэ́тык (8)

(8) сакрэці́н

дыўрэты́чны (10)

(8) дыўрэці́н

дыўрэці́н (8)

(9) фенацэці́н

дыфамацы́йны (11)

(10) вінпацэці́н


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

мае дом, басейн і матацыкл