Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

 каравул, -а, мужчынскі род
  1. Узброеная варта. [Койфер] выклікаў каравул. Праз хвіліну салдаты абкружылі яго дом. ← Іван Шамякін. Часам даносяцца з аэрадрома прыглушаныя травой крокі людзей, відаць — змяняецца каравул. ← Міхась Лынькоў.
  2. Нясенне варты; абавязкі па ахове чаго-н. Несці каравул. ▪ Сходзіць [Мікалай] у каравул, пачысціць аўтамат і цэлыя суткі адпачывае. ← Антон Алешка.
  3. у знач. выклічнік размоўнае слова Заклік на дапамогу ў выпадку небяспекі. — Каравул! Палкоўніка ўкралі. ← Міхась Лынькоў.
  •••
  Узяць на каравул гл. узяць.
  Браць (узяць) пад каравул гл. браць.
  Хоць каравул крычы гл. крычаць.
   [Ад цюрк. караул — варта, дазор.]