Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

інтанацыя, -і, жаночы род
  1. Тон, характар вымаўлення, якія выражаюць пачуццё таго, хто гаворыць, яго адносіны да прадмета гутаркі, асаблівасці яго душэўнага складу. Аратарскія інтанацыі. Начальніцкія інтанацыі. ▪ — Галачка, адчыніце, малю вас, — скавытаў .. [Блажэвіч] з драматычнай інтанацыяй у голасе. ← Яўген Рамановіч. — Вы мяне ўсхвалявалі, — сказаў Вэня з бяздушнай інтанацыяй гэту штучную фразу. ← Кузьма Чорны.
  2. Рытміка-меладычны лад мовы, чаргаванне павышэнняў і паніжэнняў тону пры вымаўленні. Пытальная інтанацыя. Размоўная інтанацыя.
  3. Дакладнае па вышыні выкананне ўсіх музычных гукаў.
  •••
  Сыходная інтанацыя — інтанацыя з паступовым паніжэннем тону.
  Узыходная інтанацыя — інтанацыя з паступовым павышэннем тону.
   [Іт. intonazione.]

❌

інтанацыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова інтанацыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	інтана́цыя мн. інтана́цыі
Родны каго? чаго?	інтана́цыі мн. інтана́цый
Давальны каму? чаму?	інтана́цыі мн. інтана́цыям
Вінавальны каго? што?	інтана́цыю мн. інтана́цыі
Творны кім? чым?	інтана́цыяй, інтана́цыяю мн. інтана́цыямі
Месны у кім? у чым?	інтана́цыі мн. інтана́цыях
Клічная форма	— мн. —

Слова інтанацыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік інтанацыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

інтанацыя

Навігатар

Мемчыкі