назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова кураўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
кура́ўка мн. кура́ўкі |
Родны каго? чаго? |
кура́ўкі мн. кура́вак |
Давальны каму? чаму? |
кура́ўцы мн. кура́ўкам |
Вінавальны каго? што? |
кура́ўку мн. кура́ўкі |
Творны кім? чым? |
кура́ўкай, кура́ўкаю мн. кура́ўкамі |
Месны у кім? у чым? |
кура́ўцы мн. кура́ўках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Што хата мае, хай усім прымае.
Што маем, тым і прымаем.
— Родненькая, што ты будзеш есці?
— А ў нас ёсць хлябок?
— Ёсць.
— А масліца?
— І масліца ёсць.
— А каўбаска?
— І каўбаска ёсць.
— Я буду аладачкі…
kuraŭka — беларуская лацінка
Слова кураўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік кураўка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове кураціна + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› кура́тарства (11)
(8) вы́траўка ‹
› кура́тнік (8)
(7) жура́ўка ‹
› кура́тніца (9)
(7) жура́ўка ‹
› кура́ціна (8)
(7) мура́ўка ‹
› кура́цінка (9)
(6) я́раўка ‹
› кура́цыя (7)
(7) за́саўка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.