ў
і
кура́тніца — назоўнік кура́ціна — назоўнік
канцэпт

кураўка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова кураўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
кура́ўка

мн.  кура́ўкі
Родны
каго? чаго?
кура́ўкі

мн.  кура́вак
Давальны
каму? чаму?
кура́ўцы

мн.  кура́ўкам
Вінавальны
каго? што?
кура́ўку

мн.  кура́ўкі
Творны
кім? чым?
кура́ўкай, кура́ўкаю

мн.  кура́ўкамі
Месны
у кім? у чым?
кура́ўцы

мн.  кура́ўках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Што хата мае, хай усім прымае.
Што маем, тым і прымаем.


— Родненькая, што ты будзеш есці?
— А ў нас ёсць хлябок?
— Ёсць.
— А масліца?
— І масліца ёсць.
— А каўбаска?
— І каўбаска ёсць.
— Я буду аладачкі…


kuraŭka — беларуская лацінка

Слова кураўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік кураўка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове кураціна + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


кура́тарства (11)

(8) вы́траўка

кура́тнік (8)

(7) жура́ўка

кура́тніца (9)

(7) жура́ўка

кура́ціна (8)

(7) мура́ўка

кура́цінка (9)

(6) я́раўка

кура́цыя (7)

(7) за́саўка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

паедзем у вёску