ў
і
жура́ў — назоўнік жура́ўка — назоўнік
канцэпт

жураўка

гэта
— журавель; калодачка з дзіркай на верхнім камені жорнаў; выемка ў ткацкім станку

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова жураўка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 жура́ўка

мн.  жура́ўкі
Родны
каго? чаго?		 жура́ўкі

мн.  жура́вак
Давальны
каму? чаму?		 жура́ўцы

мн.  жура́ўкам
Вінавальны
каго? што?		 жура́ўку

мн.  жура́вак
Творны
кім? чым?		 жура́ўкай, жура́ўкаю

мн.  жура́ўкамі
Месны
у кім? у чым?		 жура́ўцы

мн.  жура́ўках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хто па гарэлку часта ходзіць, той сам сабе шкодзіць.
Хто п'е, той доўга не жыве.
Вада жывіць, а гарэлка губіць.


Я жыву не адным днём, я жыву стагоддзямі.

(c) родная мова пра Дзень роднай мовы

žuraŭka — беларуская лацінка

Слова жураўка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік жураўка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове жураўка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› жураві́нны (9)

(7) стра́ўка ‹

› жура́віцкі (9)

(13) перламу́траўка ‹

› жура́ў (5)

(8) вы́траўка ‹

› жураўлепадо́бны (14)

(7) кура́ўка ‹

› жураўлепадо́бныя (15)

(7) мура́ўка ‹

› Жураўлё́ў (8)

(6) я́раўка ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

вылізаць