Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

люк, -а, мужчынскі род
  1. Адтуліна (звычайна з векам) для пранікнення ўнутр або на паверхню чаго-н. Каналізацыйны люк. ▪ Быстроў, адчыніўшы люк, забраўся ў машыну. ← Іван Мележ. Праз другі ход, праз люк у столі над кухняй .. [Зося] прынесла прасціну, падушку, коўдру. ← Іван Шамякін.
  2. Тое, што і амбразура (у 1 знач.). Пасажырскі «дуглас» быў пераабсталяваны на ваенны лад. Наверсе зрабілі вежу.. Уздоўж бартоў — люкі для кулямётаў. ← Іван Новікаў.
  3. Адтуліна ў сценках машын, труб (для загрузкі або разгрузкі чаго-н., асвятлення і пад.). Люк для засыпання хімікатаў.
   [Гал. luik.]

❌

люк

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова люк
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	лю́к мн. лю́кі
Родны каго? чаго?	лю́ка мн. лю́каў
Давальны каму? чаму?	лю́ку мн. лю́кам
Вінавальны каго? што?	лю́к мн. лю́кі
Творны кім? чым?	лю́кам мн. лю́камі
Месны у кім? у чым?	лю́ку мн. лю́ках
Клічная форма	— мн. —

Запомніце:
верагоднасць — гэта достоверность
а вероятность — і м а в е р н а с ц ь

За такую памылку моўная паліцыя дае штраф 100 талераў.
Імавернасць 100 %.

Слова люк (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік люк — у родным, давальным, творным і месным склоне

люк

Навігатар

Мемчыкі