STARNIK
STARNIK
назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова люля
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
лю́ля мн. лю́лі |
| Родны каго? чаго? |
лю́лі мн. лю́ль, лю́ляў |
| Давальны каму? чаму? |
лю́лі мн. лю́лям |
| Вінавальны каго? што? |
лю́лю мн. лю́лі |
| Творны кім? чым? |
лю́ляй, лю́ляю мн. лю́лямі |
| Месны у кім? у чым? |
лю́лі мн. лю́лях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
збаёдаць
// Згубіць, невядома дзе падзець.
// Загубіць, знішчыць.
// Марна патраціць (змарнаваць), перавесці.
— Чаму вы ніколі не хварэеце?
— А я не нервуюся.
— І вы так многа працуеце, як вы расслабляецеся?
— А я не напружваюся.
liulia — беларуская лацінка
Слова люля (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік люля — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове люля-кебаб + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› лю́лі-лю́лі (9)
(3) Ю́ля ‹
› лю́лька (6)
(6) казю́ля ‹
› лю́лькавы (8)
(6) зязю́ля ‹
› люля́-кеба́б (10)
(6) пілю́ля ‹
› люля́нне (7)
(11) радыёпілю́ля ‹
› люля́цца (7)
(6) каню́ля ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
