ў
і
на́мітачны — прыметнік намітусі́цца — дзеяслоў
канцэпт

намітка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова намітка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
на́мітка

мн.  на́міткі
Родны
каго? чаго?
на́міткі

мн.  на́мітак
Давальны
каму? чаму?
на́мітцы

мн.  на́міткам
Вінавальны
каго? што?
на́мітку

мн.  на́міткі
Творны
кім? чым?
на́міткай, на́міткаю

мн.  на́міткамі
Месны
у кім? у чым?
на́мітцы

мн.  на́мітках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.

Польск. szpunt ад ням. spund.

дзіўна быць у адных гадах з людзьмі ў гадах


namitka — беларуская лацінка

Слова намітка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік намітка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове намкіраўніка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


наміні́раваць (12)

(10) еўраплі́тка

намі́нка (7)

(6) улі́тка

на́мітачны (9)

(8) утылітка

намітусі́цца (11)

(8) анамі́тка

намі́тусь (8)

(9) аксамі́тка

намітынгава́цца (14)

(7) хамі́тка


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

дыванок для ёгі