назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова намітка
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
на́мітка мн. на́міткі |
Родны каго? чаго? |
на́міткі мн. на́мітак |
Давальны каму? чаму? |
на́мітцы мн. на́міткам |
Вінавальны каго? што? |
на́мітку мн. на́міткі |
Творны кім? чым? |
на́міткай, на́міткаю мн. на́міткамі |
Месны у кім? у чым? |
на́мітцы мн. на́мітках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.
Польск. szpunt ад ням. spund.дзіўна быць у адных гадах з людзьмі ў гадах
namitka — беларуская лацінка
Слова намітка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік намітка — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове намкіраўніка + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› наміні́раваць (12)
(10) еўраплі́тка ‹
› намі́нка (7)
(6) улі́тка ‹
› на́мітачны (9)
(8) утылітка ‹
› намітусі́цца (11)
(8) анамі́тка ‹
› намі́тусь (8)
(9) аксамі́тка ‹
› намітынгава́цца (14)
(7) хамі́тка ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.