ў
і
апра́нены — прыметнік апра́нуты — прыметнік
канцэпт

апранне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова апранне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
апра́нне

мн.  апра́нні
Родны
каго? чаго?
апра́ння

мн.  апра́нняў
Давальны
каму? чаму?
апра́нню

мн.  апра́нням
Вінавальны
каго? што?
апра́нне

мн.  апра́нні
Творны
кім? чым?
апра́ннем

мн.  апра́ннямі
Месны
у кім? у чым?
апра́нні

мн.  апра́ннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.

Польск. szpunt ад ням. spund.

У маленстве вам кажуць: не бяры цукеркі ад незнаёмцаў. А потым адпраўляюць браць цукеркі ад незнаёмцаў і робяць з гэтага свята.

Як гэта называецца? (ніўалэХ)

aprannie — беларуская лацінка

Слова апранне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік апранне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове апрасненне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


апрана́цца (9)

(10) таўпо́ранне

апрана́ць (8)

(8) штора́нне

апра́нены (8)

(6) пра́нне

апра́нуты (8)

(8) пя́транне

апра́нуты (8)

(9) патура́нне

апра́нуты (8)

(7) цура́нне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

гарадскі і вясковы кот