STARNIK
STARNIK
назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова прамаўчанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
| склон | адзіночны лік множны лік |
|---|---|
| Назоўны хто? што? |
прамаўча́нне мн. прамаўча́нні |
| Родны каго? чаго? |
прамаўча́ння мн. прамаўча́нняў |
| Давальны каму? чаму? |
прамаўча́нню мн. прамаўча́нням |
| Вінавальны каго? што? |
прамаўча́нне мн. прамаўча́нні |
| Творны кім? чым? |
прамаўча́ннем мн. прамаўча́ннямі |
| Месны у кім? у чым? |
прамаўча́нні мн. прамаўча́ннях |
| Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Хто не бачыў вялікага, той з малога дзівіцца.
— Здаецца, вы сказалі, што я вядзьмарка, старая баба, качарга і змяя, — ці праўда гэта?
— Гэта праўда, але я гэтага не казаў.
pramaŭčannie — беларуская лацінка
Слова прамаўчанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік прамаўчанне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове прамах + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› прамаўле́нне (11)
(7) руча́нне ‹
› прамаўля́цца (11)
(9) атруча́нне ‹
› прамаўля́ць (10)
(8) маўча́нне ‹
› прамаўча́ць (10)
(13) радыёмаўча́нне ‹
› прама́х (6)
(9) змаўчанне ‹
› прамахаджэ́нне (13)
(9) умаўча́нне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Вясёлых Каляд! (мастак Якуб Ружальскі)