ў
і
праўдалю́б — назоўнік праўдалюбі́вы — прыметнік
канцэпт

праўдалюбец

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова праўдалюбец
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 праўдалю́бец

мн.  праўдалю́бцы
Родны
каго? чаго?		 праўдалю́бца

мн.  праўдалю́бцаў
Давальны
каму? чаму?		 праўдалю́бцу

мн.  праўдалю́бцам
Вінавальны
каго? што?		 праўдалю́бца

мн.  праўдалю́бцаў
Творны
кім? чым?		 праўдалю́бцам

мн.  праўдалю́бцамі
Месны
у кім? у чым?		 праўдалю́бцу

мн.  праўдалю́бцах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Стары гаворыць — гародзіць, ды на праўду выходзіць.
Стары са шляху не звядзе.


Я хацела б зноў стаць 17-гадовай. Каб прасраць сваё жыццё іначай. У мяне з'явіліся свежыя ідэі.


praŭdaliubiec — беларуская лацінка

Слова праўдалюбец (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік праўдалюбец — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове праўдалюбства + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› праўгас (7)

(5) рыбе́ц ‹

› пра́ўда (6)

(11) нарадалю́бец ‹

› праўдалю́б (9)

(11) народалю́бец ‹

› праўдалюбі́вы (12)

(13) чалавекалю́бец ‹

› праўдалю́бны (11)

(9) самалю́бец ‹

› праўдалю́бства (13)

(12) карысталю́бец ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

адкуль у чыпсаў столькі ўлады нада мной