Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

развілка, -і, ДМ -лцы; Родны склон мн. -лак; жаночы род
1. Месца, дзе што-н. разгаліноўваецца, разыходзіцца (звычайна на дзве часткі). [Бусел] аблюбаваў зручную развілку метраў на пятнаццаць ад зямлі, пачаў цягнуць туды галлё і рабіць гняздо. ← Э. Самусенка. Мы ляжалі на зялёнай мураве непадалёку ад развілкі дарог, дзе стаяць слупы з указальнікамі. ← Іван Навуменка. Вёска ляжала ў развілцы дзвюх гразкіх і балотных рачулак. ← Максім Танк.
2. Месца, дзе разыходзяцца дарогі, вуліцы і пад. Па Маскоўскай вуліцы аўтобус нырнуў пад Заходні мост, затрымаўся на развілцы і рушыў прама. ← Іван Новікаў. — Дойдзеш да развілкі на Ружанскай шашы, чакай. ← Аляксей Карпюк.

❌

развілка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова развілка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	разві́лка мн. разві́лкі
Родны каго? чаго?	разві́лкі мн. разві́лак
Давальны каму? чаму?	разві́лцы мн. разві́лкам
Вінавальны каго? што?	разві́лку мн. разві́лкі
Творны кім? чым?	разві́лкай, разві́лкаю мн. разві́лкамі
Месны у кім? у чым?	разві́лцы мн. разві́лках
Клічная форма	— мн. —

Слова развілка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік развілка — у родным, давальным, творным і месным склоне

развілка

Навігатар

Мемчыкі