ў
і
раўня́ — назоўнік раўня́цца — дзеяслоў
канцэпт

раўня

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова раўня
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
раўня́

мн. 
Родны
каго? чаго?
раўні́

мн. 
Давальны
каму? чаму?
раўні́

мн. 
Вінавальны
каго? што?
раўню́

мн. 
Творны
кім? чым?
раўнёй, раўнёю

мн. 
Месны
у кім? у чым?
раўні́

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Што целу люба, то душы груба.
Смех — то дар багоў.

Хіба літаратурна замест ТОЕ казаць ТО?
Ці можна замест «якраз тое, што трэба» казаць «са́ма то»?

— Памятаеш, ты ўчора купіў бульбу? Пасля працы купі бульбу.
— А што з ёй здарылася? Яна сапсавалася?
— Не, яна буракі.


raŭnia — беларуская лацінка

Слова раўня (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік раўня — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове раўт + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


раўню́сенькі (11)

(8) мазгаўня́

раўню́тка (8)

(8) ваўкаўня́

раўню́ткі (8)

(7) галаўня́

раўня́цца (8)

(7) нераўня́

раўня́ць (7)

(7) нераўня́

ра́ўт (4)

(7) стра́ўня


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

брытанскія навукоўцы