Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

спас¹, -у, мужчынскі род
  У выразе: спасу няма — тое, што і ратунку няма (гл. няма). Я ўпаў. Вось тут на мяне і ўссела зграя раз'юшаных вясковых сабак і давай калашмаціць.. Бачу, няма спасу, пабег, а яны за мною. ← Цімох Сяргейчык.
спас², -а, мужчынскі род
  размоўнае слова
  1. Збавіцель; адна з назваў Хрыста. // Абраз з вобразам Хрыста. Памаліўся [Клопікаў] перад пазелянелым спасам — госпадзі, блаславі на новую жытку! — і .. патупаў цераз вуліцу. ← Міхась Лынькоў. // Царква ў імя Хрыста-збавіцеля. Спас Нярэдзіцкі.
  2. Назва кожнага з трох асенніх царкоўных свят. Спас першы — мядовы; другі — яблычны; трэці — палатняны. ▪ [Нікіпар] любіць святкаваць. Таму не абміне ні дзяды, ні коляды, ні радаўніцу, ні спас. ← Янка Сіпакоў.

❌

спас

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова спас
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	спа́с мн. спа́сы
Родны каго? чаго?	спа́су мн. спа́саў
Давальны каму? чаму?	спа́су мн. спа́сам
Вінавальны каго? што?	спа́с мн. спа́сы
Творны кім? чым?	спа́сам мн. спа́самі
Месны у кім? у чым?	спа́се мн. спа́сах
Клічная форма	— мн. —

Слова спас (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік спас — у родным, давальным, творным і месным склоне

Навігатар

Мемчыкі

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Беларусы ніколі не віталіся «добрай раніцы», бо дурнота гэтак вітацца, калі прачынаешся ў абед.