Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

прыпас, -у, мужчынскі род
  1. Тое, што прыпасена; прыпасы. З вялікаю і незразумелаю асалодаю.. [Іван і Джулія] праглынулі хлеб — апошнюю рэштку свайго прыпасу. ← Васіль Быкаў. Але што той гурок, ці цыбуля, ці квас? Беднаваты тады быў у хаце прыпас. ← Мікола Арочка.
  2. Сродак самаабароны (зброя і пад.). Напралом прывык ён перці, Хай жа прэ насустрач смерці, — Для гасцей такіх у нас Падрыхтаваны прыпас. ← Кандрат Крапіва. Трэба бегчы ў леснічоўку, Браць прыпас і гнацца зноўку [за ваўком]. ← Міхась Калачынскі.
  •••
  Агнястрэльны прыпас — тое, што і агнястрэльныя прыпасы (гл. прыпасы ў 2 знач.).

❌

прыпас

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова прыпас
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	прыпа́с мн. прыпа́сы
Родны каго? чаго?	прыпа́су мн. прыпа́саў
Давальны каму? чаму?	прыпа́су мн. прыпа́сам
Вінавальны каго? што?	прыпа́с мн. прыпа́сы
Творны кім? чым?	прыпа́сам мн. прыпа́самі
Месны у кім? у чым?	прыпа́се мн. прыпа́сах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

кеміць — разумець, разбірацца, цяміць
цяміць — разумець сэнс падзей, гаворкі і пад.; разбірацца, кеміць
шалопаць — кумекаць, цяміць, разумець

Слова прыпас (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік прыпас — у родным, давальным, творным і месным склоне

прыпас

Навігатар

Мемчыкі