спрэчнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова спрэчнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	спрэ́чнік мн. спрэ́чнікі
Родны каго? чаго?	спрэ́чніка мн. спрэ́чнікаў
Давальны каму? чаму?	спрэ́чніку мн. спрэ́чнікам
Вінавальны каго? што?	спрэ́чніка мн. спрэ́чнікаў
Творны кім? чым?	спрэ́чнікам мн. спрэ́чнікамі
Месны у кім? у чым?	спрэ́чніку мн. спрэ́чніках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

жаўжаняткі — малыя жвавыя дзеткі
задрыга — нягеглы
чмур — балака, вясёлы гаварун
З гэным чмуром са смеху памром.

Рыгор Барадулін

канечне / канешне — гэта абавязкова
а «конечно, разумеется» — гэта вядома (ж), а як жа (анягож), безумоўна, бясспрэчна (відавочна), несумненна (несумнеўна), натуральна, (само сабой) зразумела, а ўжо ж

ну а то ж!

sprečnik — беларуская лацінка

Слова спрэчнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: