назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова фіярытура
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
фіярыту́ра мн. — |
Родны каго? чаго? |
фіярыту́ры мн. — |
Давальны каму? чаму? |
фіярыту́ры мн. — |
Вінавальны каго? што? |
фіярыту́ру мн. — |
Творны кім? чым? |
фіярыту́рай, фіярыту́раю мн. — |
Месны у кім? у чым? |
фіярыту́ры мн. — |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
На дзень вяселле, а навек мучэнне.
Слухайце сваё сэрца, толькі яно можа паказаць вам правільны шлях. Калі сэрца паказвае на ўсялякую фігню, значыць фігня і ёсць ваш шлях.
fijarytura — беларуская лацінка
Слова фіярытура (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік фіярытура — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове фіяска + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› фіялкакве́тныя (13)
(8) міксту́ра ‹
› фіяні́т (6)
(8) тэксту́ра ‹
› фіяні́тавы (9)
(9) эмерыту́ра ‹
› фіярыту́рны (10)
(9) партыту́ра ‹
› фія́ска (6)
(11) інвестыту́ра ‹
› фія́т (4)
(8) культу́ра ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Шклянка — для вады (кантовая шклянка — гранёный стакан).
Конаўка — металічная пасудзіна з ручкай для піцця вады.
Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак.
Келіх — вялікая, звычайна высокая чарка для віна.
Чара — пасудзіна для піцця віна (паэтычнае слова).
Куфель і кухаль — бакал для піва.
Чарка, стопка — невялікая шклянка, часта на ножцы (кілішак), прызначаная для піцця спіртных напіткаў. Шкляначка-адбіраначка, абдзіралачка.