ў
і
хлю́пат — назоўнік хлюпата́нне — назоўнік
канцэпт

хлюпата

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова хлюпата
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
хлюпата́

мн. 
Родны
каго? чаго?
хлюпаты

мн. 
Давальны
каму? чаму?
хлюпаце

мн. 
Вінавальны
каго? што?
хлюпату

мн. 
Творны
кім? чым?
хлюпатой, хлюпатою

мн. 
Месны
у кім? у чым?
хлюпаце

мн. 
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Хто па гарэлку часта ходзіць, той сам сабе шкодзіць.
Хто п'е, той доўга не жыве.
Вада жывіць, а гарэлка губіць.


Мара беларуса: з'ехаць з вёскі ў Мінск, каб зарабіць грошай, каб пераехаць у вёску.

твітарскае

chliupata — беларуская лацінка

Слова хлюпата (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік хлюпата — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове хлюпатанне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


хлюпані́на (9)

(6) лупа́та

хлю́панне (8)

(6) ру́пата

хлю́пат (6)

(7) хрыпата́

хлюпата́нне (10)

(4) ра́та

хлюпата́ць (9)

(7) дабрата́

хлюпаткі́ (8)

(7) вібрата́


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

драчона