Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

цэнз, -у, мужчынскі род
  1. У старажытным Рыме — перыядычная ацэнка маёмасці грамадзян для адпаведнага падзелу іх на падатковыя разрады.
  2. Умовы, якія дазваляюць асобе карыстанне тымі ці іншымі палітычнымі правамі. Узроставы цэнз. Маёмасны цэнз. Адукацыйны цэнз. Выбарчы цэнз. ▪ Галаву я маю: Быў бы дэпутат — Цэнзу ты не маеш, «Асадзі назад!» ← Якуб Колас.
  3. У эканоміцы — статыстычны перапіс.
  4. спецыяльны тэрмін Умова, неабходная для ўнясення прадпрыемства ў поўны спіс, рэестр.
   [Лац. census.]

❌

цэнз

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова цэнз
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	цэ́нз мн. цэ́нзы
Родны каго? чаго?	цэ́нзу мн. цэ́нзаў
Давальны каму? чаму?	цэ́нзу мн. цэ́нзам
Вінавальны каго? што?	цэ́нз мн. цэ́нзы
Творны кім? чым?	цэ́нзам мн. цэ́нзамі
Месны у кім? у чым?	цэ́нзе мн. цэ́нзах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

му́сібыць — відаць (пабочнае слова)

Мусібыць, Старнік не зможа існаваць, бо данатаў кот наплакаў.

Слова цэнз (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік цэнз — у родным, давальным, творным і месным склоне

цэнз

Навігатар

Мемчыкі