Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

цэнзар, -а, мужчынскі род
  1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ведала цэнзам (у 1 знач.), сачыла за паступленнем падаткаў, ажыццяўляла нагляд за норавамі і пад.
  2. Службовая асоба, якая ажыццяўляе цэнзуру (у 2 знач.). — Калі праз дзве гадзіны цэнзар не прыйдзе канфіскоўваць кнігу, значыць яе можна пускаць у людзі. ← Сцяпан Александровіч. Рэвалюцыйная дзейнасць Міцкевіча ў 1848-1849 гадах абвастрыла пільнасць царскіх цэнзараў. ← Алег Лойка. // устарэлае У бурсе — вучань, абавязаны сачыць за паводзінамі класа.
   [Ад лац. censor.]

❌

цэнзар

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова цэнзар
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	цэ́нзар мн. цэ́нзары
Родны каго? чаго?	цэ́нзара мн. цэ́нзараў
Давальны каму? чаму?	цэ́нзару мн. цэ́нзарам
Вінавальны каго? што?	цэ́нзара мн. цэ́нзараў
Творны кім? чым?	цэ́нзарам мн. цэ́нзарамі
Месны у кім? у чым?	цэ́нзару мн. цэ́нзарах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

І Бога не гнявіць, і чорту дагадзіць.
Крышыць буракі на абодва бакі.
(и нашим и вашим)

Слова цэнзар (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік цэнзар — у родным, давальным, творным і месным склоне

цэнзар

Навігатар

Мемчыкі