шпроцінка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова шпроцінка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	шпро́цінка мн. шпро́цінкі
Родны каго? чаго?	шпро́цінкі мн. шпро́цінак
Давальны каму? чаму?	шпро́цінцы мн. шпро́цінкам
Вінавальны каго? што?	шпро́цінку мн. шпро́цінкі
Творны кім? чым?	шпро́цінкай, шпро́цінкаю мн. шпро́цінкамі
Месны у кім? у чым?	шпро́цінцы мн. шпро́цінках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

джгаць
1. Калоць, раніць джалам (пра насякомых); кусаць (пра змей). // Апякаць (пра крапіву, мароз).
2. Хутка ісці, бегчы; імчацца.

— Мой распусны сын учора вярнуўся дадому.
— Правільна казаць блудны сын, не карыстайцеся машынным перакладам.
— Мой распусны. Ганаруся ім, увесь у мяне.

šprocinka — беларуская лацінка

Слова шпроцінка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: