вагулка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вагулка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	вагу́лка мн. вагу́лкі
Родны каго? чаго?	вагу́лкі мн. вагу́лак
Давальны каму? чаму?	вагу́лцы мн. вагу́лкам
Вінавальны каго? што?	вагу́лку мн. вагу́лак
Творны кім? чым?	вагу́лкай, вагу́лкаю мн. вагу́лкамі
Месны у кім? у чым?	вагу́лцы мн. вагу́лках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Пытаючы — дапытаешся, а шукаючы — знойдзеш.

Ну не могуць беларусы, каб нешта называлася адным словам. На кожны від вадкасці трэба па некалькі слоў: пасудзіна для вады (шклянка-конаўка-кварта-карэц), для віна (келіх-чара), для піва (куфель-кухаль), для гарэлкі (чарка-стопка-кілішак). І толькі каву ды гарбату п'юць з кубка.

мованацыкі: з філіжанкі!

vahulka — беларуская лацінка

Слова вагулка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: