ў
і
ве́рша — назоўнік вершава́льніцкі — прыметнік
канцэпт

вершавальнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова вершавальнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
вершава́льнік

мн.  вершава́льнікі
Родны
каго? чаго?
вершава́льніка

мн.  вершава́льнікаў
Давальны
каму? чаму?
вершава́льніку

мн.  вершава́льнікам
Вінавальны
каго? што?
вершава́льніка

мн.  вершава́льнікаў
Творны
кім? чым?
вершава́льнікам

мн.  вершава́льнікамі
Месны
у кім? у чым?
вершава́льніку

мн.  вершава́льніках
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Я не я і хата не мая.
А мне да таго ні спераду, ні ззаду.
Гэта мне ані баліць, ані свярбіць.


— Што ты за жонка? Я ад ранку галодны хаджу!
— Чаго ходзіш? Сядзь!

Каб не сядзець без грошай, я лёг.

vieršavaĺnik — беларуская лацінка

Слова вершавальнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вершавальнік — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вершавальніцтва + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


ве́рчык (6)

(13) бланшава́льнік

ве́рш (4)

(12) віншава́льнік

ве́рша (5)

(14) павіншава́льнік

вершава́льніцкі (14)

(13) праця́гвальнік

вершава́льніцтва (15)

(11) уга́двальнік

вершава́на (9)

(15) перакла́двальнік


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

рукавіца

Рукавічка.