назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова вершавальнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
вершава́льнік мн. вершава́льнікі |
Родны каго? чаго? |
вершава́льніка мн. вершава́льнікаў |
Давальны каму? чаму? |
вершава́льніку мн. вершава́льнікам |
Вінавальны каго? што? |
вершава́льніка мн. вершава́льнікаў |
Творны кім? чым? |
вершава́льнікам мн. вершава́льнікамі |
Месны у кім? у чым? |
вершава́льніку мн. вершава́льніках |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Я не я і хата не мая.
А мне да таго ні спераду, ні ззаду.
Гэта мне ані баліць, ані свярбіць.
— Што ты за жонка? Я ад ранку галодны хаджу!
— Чаго ходзіш? Сядзь!
vieršavaĺnik — беларуская лацінка
Слова вершавальнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік вершавальнік — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове вершавальніцтва + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› ве́рчык (6)
(13) бланшава́льнік ‹
› ве́рш (4)
(12) віншава́льнік ‹
› ве́рша (5)
(14) павіншава́льнік ‹
› вершава́льніцкі (14)
(13) праця́гвальнік ‹
› вершава́льніцтва (15)
(11) уга́двальнік ‹
› вершава́на (9)
(15) перакла́двальнік ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.
Рукавічка.