ў
і
вілю́жны — прыметнік вілю́йскі — прыметнік
канцэпт

вілюжына

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вілюжына
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 вілю́жына

мн.  вілю́жыны
Родны
каго? чаго?		 вілю́жыны

мн.  вілю́жын
Давальны
каму? чаму?		 вілю́жыне

мн.  вілю́жынам
Вінавальны
каго? што?		 вілю́жыну

мн.  вілю́жыны
Творны
кім? чым?		 вілю́жынай, вілю́жынаю

мн.  вілю́жынамі
Месны
у кім? у чым?		 вілю́жыне

мн.  вілю́жынах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

ветрам гандляваць / вераб'ям фігі даваць (дулі паказваць)

бяздзейна назіраць, лайдачыць

Усе чакалі чорнага лебедзя, а прыляцеў рыжы.


viliužyna — беларуская лацінка

Слова вілюжына (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вілюжына — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове віляйчанка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› Ві́льям (6)

(6) рыжына́ ‹

› Вільямс (7)

(11) падпярэ́жына ‹

› вілю́жны (7)

(8) калю́жына ‹

› вілю́йскі (8)

(8) змяю́жына ‹

› віля́вы (6)

(11) кастамя́жына ‹

› віляйча́нка (10)

(9) сярмя́жына ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

змяніліся прыярытэты