Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

віхура, -ы, жаночы род
1. размоўнае слова Бура, завея, завіруха. Не ціхне бура, стогне лес... На ўсе лады віхура свішча!.. ← Міхась Чарот. Дарожкі і сцежкі занесла віхура, Не знаць, дзе балота, дзе лог, дзе папар. ← Янка Купала. / у пераноснае значэнне ужыв. Гэй, вольная песня, імкніся, ляці ты На крыллях маланак, віхураў агністых. ← Максім Танк.
2. паэтычнае слова Імклівы віхравы рух. Скрыпач закончыў «Крыжачка». І ў лагерным прылеску Шуміць віхура гапака, Гучыць «Малдаванэску». ← Міхась Калачынскі.

❌

віхура

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова віхура
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	віху́ра мн. віху́ры
Родны каго? чаго?	віху́ры мн. віху́р
Давальны каму? чаму?	віху́ры мн. віху́рам
Вінавальны каго? што?	віху́ру мн. віху́ры
Творны кім? чым?	віху́рай, віху́раю мн. віху́рамі
Месны у кім? у чым?	віху́ры мн. віху́рах
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

мянці́ць — што, чым і без дапаўнення — гаварыць многа і без толку, гаварыць бязглуздзіцу; трапацца, лапатаць
мянта́шка — пра таго, хто многа і без толку гаворыць; трапло (пераноснае значэнне)

Языкі быццам з прывязі пазрываліся і мянцілі немаведама што. (Сабаленка)

Слова віхура (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік віхура — у родным, давальным, творным і месным склоне

віхура

Навігатар

Мемчыкі