ў
і
вяро́ўчына — назоўнік вярста́к — назоўнік
канцэпт

вярста

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова вярста
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
вярста́

мн.  вёрсты, (2, 3, 4) вярсты́
Родны
каго? чаго?
вярсты́

мн.  вё́рст, вёрстаў
Давальны
каму? чаму?
вярсце́

мн.  вёрстам
Вінавальны
каго? што?
вярсту́

мн.  вёрсты, (2, 3, 4) вярсты́
Творны
кім? чым?
вярсто́й, вярсто́ю

мн.  вёрстамі
Месны
у кім? у чым?
вярсце́

мн.  вёрстах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Лепей сем разоў змарыцца, як адзін раз пасварыцца.


Калі вы апынуліся ў лесе і не ведаеце, куды ісці — ідзіце дадому.


viarsta — беларуская лацінка

Слова вярста (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік вярста — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове вярстак + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


вяро́ўка (7)

(16) гіпергіперпро́ста

вяро́ўчаны (9)

(8) няпро́ста

вяро́ўчына (9)

(7) бяро́ста

вярста́к (7)

(7) рабу́ста

вярста́льнік (11)

(5) гу́ста

вярста́льніца (12)

(7) загу́ста


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

адказ