дзярбачыць

гэта

— разрыхляць бараной зямлю (што-небудзь і без прамога дапаўнення); аб'ядаць што-небудзь

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны / непераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў дзярбачыць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	дзярба́чыць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я дзярба́чу мы дзярба́чым ты дзярба́чыш вы дзярба́чыце ён, яна, яно дзярба́чыць яны дзярба́чаць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. дзярба́чыла м. дзярба́чыў н. дзярба́чыла мн. дзярба́чылі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты дзярба́ч вы дзярба́чце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	дзярба́чачы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

кеміць — разумець, разбірацца, цяміць
цяміць — разумець сэнс падзей, гаворкі і пад.; разбірацца, кеміць
шалопаць — кумекаць, цяміць, разумець

— Мама, а калі я дажджавога чарвяка разрэжу, то яго палавінкі будуць сябраваць?
— З табой — не!

dziarbačyć — беларуская лацінка

Слова дзярбачыць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: