жлуктаць

гэта

— прагна піць што-небудзь і без прамога дапаўнення

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны / непераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў жлуктаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	жлукта́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я жлукчу́ мы жлу́кчам ты жлу́кчаш вы жлу́кчаце ён, яна, яно жлу́кча яны жлу́кчуць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. жлукта́ла м. жлукта́ў н. жлукта́ла мн. жлукта́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты жлукчы́ вы жлукчы́це
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	жлу́кчучы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Была ў мяне сіла, як маці насіла.
Капейка і тая сціраецца.

Прыказкі і прымаўкі ў дзвюх кнігах (1976)

— І хто мы з табой цяпер, сябры ці палюбоўнікі?..
Ён стаяў ля акна і маўчаў…
— Кім бы ты хацеў быць? — спытала яна зноў.
Ён паглядзеў у акно, на зорнае неба, і летуценна адказаў:
— Астранаўтам!

žluktać — беларуская лацінка

Слова жлуктаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: