назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне
праскланяць слова жлукчанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
жлу́кчанне мн. жлу́кчанні |
Родны каго? чаго? |
жлу́кчання мн. жлу́кчанняў |
Давальны каму? чаму? |
жлу́кчанню мн. жлу́кчанням |
Вінавальны каго? што? |
жлу́кчанне мн. жлу́кчанні |
Творны кім? чым? |
жлу́кчаннем мн. жлу́кчаннямі |
Месны у кім? у чым? |
жлу́кчанні мн. жлу́кчаннях |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
маленькі, ды залаценькі
Уначы прадметы мяняюць свае контуры. Бярэш шклянку вадзіцы папіць — а ў руцэ ўжо чамусьці бутэрброд з кілбасой.
žlukčannie — беларуская лацінка
Слова жлукчанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік жлукчанне — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове жлябоўка + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› жлукта́ць (8)
(15) сваяво́льнічанне ‹
› жлу́кціцца (9)
(12) шко́льнічанне ‹
› жлу́кціць (8)
(11) жу́льнічанне ‹
› жлу́кчаны (8)
(8) ва́лчанне ‹
› жлу́кчаны (8)
(9) гва́лчанне ‹
› жлябо́ўка (8)
(11) пагва́лчанне ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.