ў
і
жлу́кціць — дзеяслоў жлу́кчаны — прыметнік
канцэпт

жлукчанне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова жлукчанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
жлу́кчанне

мн.  жлу́кчанні
Родны
каго? чаго?
жлу́кчання

мн.  жлу́кчанняў
Давальны
каму? чаму?
жлу́кчанню

мн.  жлу́кчанням
Вінавальны
каго? што?
жлу́кчанне

мн.  жлу́кчанні
Творны
кім? чым?
жлу́кчаннем

мн.  жлу́кчаннямі
Месны
у кім? у чым?
жлу́кчанні

мн.  жлу́кчаннях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

маленькі, ды залаценькі


Уначы прадметы мяняюць свае контуры. Бярэш шклянку вадзіцы папіць — а ў руцэ ўжо чамусьці бутэрброд з кілбасой.


žlukčannie — беларуская лацінка

Слова жлукчанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік жлукчанне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове жлябоўка + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


жлукта́ць (8)

(15) сваяво́льнічанне

жлу́кціцца (9)

(12) шко́льнічанне

жлу́кціць (8)

(11) жу́льнічанне

жлу́кчаны (8)

(8) ва́лчанне

жлу́кчаны (8)

(9) гва́лчанне

жлябо́ўка (8)

(11) пагва́лчанне


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

першы працоўны дзень