засуджаць

гэта

дзеяслоў
незакончанае трыванне
пераходны
незваротны
1-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў засуджаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

	словаформы
Пачатковая форма	засуджа́ць
Цяперашні час 1-я асоба: я што раблю? мы што робім? 2-я асоба: ты што робіш? вы што робіце? 3-я асоба: ён-яна-яно што робіць? яны што робяць?	я засуджа́ю мы засуджа́ем ты засуджа́еш вы засуджа́еце ён, яна, яно засуджа́е яны засуджа́юць
Прошлы час што рабіла? што рабіў? што рабілі?	ж. засуджа́ла м. засуджа́ў н. засуджа́ла мн. засуджа́лі
Загадны лад 2-я асоба: ты што рабі? вы што рабіце?	ты засуджа́й вы засуджа́йце
Дзеепрыслоўе цяперашні час: што робячы?	засуджа́ючы

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

вы́зарыць — стаць ясным, зорным (пра неба)
— Бачыце, як неба вызарыла. У такую ноч і пешкі прайсціся хораша... (Тарас Хадкевіч)
Запішыце сабе ў нататнічак як заклік:
У такую ноч і пешкі прайсціся хораша.

Штодзень (або штоноч) трэба праходзіць 4 км.

Бачыш канапу — хочацца паляжаць. Бачыш піва — хочацца выпіць. Бачыш ежу — хочацца есці. Скажыце, што не так з працай?

zasudžać — беларуская лацінка

Слова засуджаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: