ў
і
гу́канне — назоўнік гука́ннік — назоўнік
канцэпт

гуканне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова гуканне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 гука́нне

мн.  гука́нні
Родны
каго? чаго?		 гука́ння

мн.  гука́нняў
Давальны
каму? чаму?		 гука́нню

мн.  гука́нням
Вінавальны
каго? што?		 гука́нне

мн.  гука́нні
Творны
кім? чым?		 гука́ннем

мн.  гука́ннямі
Месны
у кім? у чым?		 гука́нні

мн.  гука́ннях
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

З сваёю цаною на кірмаш не едуць.
У чужой бажніцы свечкі не папраўляй.


як адказваць, калі просяць нешта зрабіць:
ай, я лёг і ляжу


hukannie — беларуская лацінка

Слова гуканне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік гуканне — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове гуканнік + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› гукаме́трыя (10)

(8) патка́нне ‹

› гуканепраніка́льнасць (20)

(9) спатка́нне ‹

› гуканепраніка́льны (17)

(7) бу́канне ‹

› гука́ннік (8)

(8) агу́канне ‹

› гукано́сьбіт (11)

(11) перагука́нне ‹

› гука́ны (6)

(9) гугу́канне ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

нягоднік