Drukarnik™ вылучае b-варыянты і пазабазавае.
Ці дапушчальна правяраць ТСБМ-1984 па правілах-2010?

абвінавачанне, -я, ніякі род
1. Прызнанне каго-н. вінаватым у чым-н. [Галена:] — Я тады набралася гора, пакуль не з'явіўся сам гэты хлопец і не папрасіў зняць абвінавачанне, бо ён памыліўся. ← Кузьма Чорны. Адносна Лабановіча пракурор заўважыў, што гэты падсудны, хоць і мала фігуруе ў абвінавачанні, але, як гаворыць народная прыказка, — па абліччы апостал, а па зубах сабака. ← Якуб Колас.
2. спецыяльны тэрмін Той бок у судовым працэсе, які абвінавачвае. Сведкі абвінавачання.

❌

абвінавачанне

гэта

назоўнік
ніякі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова абвінавачанне
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	абвінава́чанне мн. абвінава́чанні
Родны каго? чаго?	абвінава́чання мн. абвінава́чанняў
Давальны каму? чаму?	абвінава́чанню мн. абвінава́чанням
Вінавальны каго? што?	абвінава́чанне мн. абвінава́чанні
Творны кім? чым?	абвінава́чаннем мн. абвінава́чаннямі
Месны у кім? у чым?	абвінава́чанні мн. абвінава́чаннях
Клічная форма	— мн. —

скарбніца

на кані і пад канём — у самых разнастайных, прыемных і непрыемных сітуацыях (быць, пабываць і пад.)

Слова абвінавачанне (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

Беларуска-рускі слоўнік, трохтомнік (2012)
Вялікі слоўнік беларускай мовы: арфаграфія, акцэнтуацыя, парадыгматыка (2012)
Граматычны слоўнік назоўніка (2008)
Слоўнік беларускай мовы (2012)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (1996)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, пяцітомнік (1977-1984)

назоўнік абвінавачанне — у родным, давальным, творным і месным склоне

абвінавачанне

Навігатар

Мемчыкі