ў
і
цвірча́нне — назоўнік цвірчэ́нне — назоўнік
канцэпт

цвірчаць

гэта

дзеяслоў
незакончанае трыванне
непераходны
незваротны
2-е спражэнне

праспрагаць дзеяслоў цвірчаць
утварыць дзеепрыслоўе
як правільна пісаць і куды ставіць націск

словаформы
Пачатковая форма
цвірча́ць
Цяперашні час
1-я асоба:
я што раблю?
мы што робім?
2-я асоба:
ты што робіш?
вы што робіце?
3-я асоба:
ён-яна-яно што робіць?
яны што робяць?
я  цвірчу́
мы  цвірчы́м

ты  цвірчы́ш
вы  цвірчыце́

ён, яна, яно  цвірчы́ць
яны  цвірча́ць
Прошлы час
што рабіла?
што рабіў?
што рабілі?
ж.  цвірча́ла
м.  цвірча́ў
н.  цвірча́ла

мн.  цвірча́лі
Загадны лад
2-я асоба:
ты што рабі?
вы што рабіце?
ты  цвірчы́
вы  цвірчы́це
Дзеепрыслоўе
цяперашні час:
што робячы?
цвірчачы́, цвірчучы́

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Добрае доўга помніцца, а кепскае ніколі не забудзеш.


Выпраўленне рэчаў пачынаецца з выпраўлення імёнаў.

Канфуцый

cvirčać — беларуская лацінка

Слова цвірчаць (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

дзе паставіць націск у слове цвірчэць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


цвірку́н (7)

(10) выстарча́ць

цвірлі́каць (10)

(9) сквірча́ць

цвірча́нне (9)

(11) засквірча́ць

цвірчэ́нне (9)

(7) гірча́ць

цвірчэ́ць (8)

(10) прагірча́ць

цвісці́ (6)

(7) бурча́ць


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Драць бульбу, так?