дзівоснік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дзівоснік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	дзіво́снік мн. дзіво́снікі
Родны каго? чаго?	дзіво́сніка мн. дзіво́снікаў
Давальны каму? чаму?	дзіво́сніку мн. дзіво́снікам
Вінавальны каго? што?	дзіво́сніка мн. дзіво́снікаў
Творны кім? чым?	дзіво́снікам мн. дзіво́снікамі
Месны у кім? у чым?	дзіво́сніку мн. дзіво́сніках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

марцовая пара — час заляцанняў, легкадумных паводзін (сакавіцкі час)
кот марцовы — распуснік, юрлівец, кныр, бабздыр, бабадур; пра немаладога — марцовы кавалер, стары бугай

— Скажыце, калі ласка, колькі часу?
— Магу толькі прыблізна.
— Давайце.
— Кайназой.

dzivosnik — беларуская лацінка

Слова дзівоснік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: