ў
і
дзі́чкавы — прыметнік дзічынаразвядзе́нне — назоўнік
канцэпт

дзічына

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дзічына
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 дзічы́на

мн.  дзічы́ны
Родны
каго? чаго?		 дзічы́ны

мн.  дзічы́н
Давальны
каму? чаму?		 дзічы́не

мн.  дзічы́нам
Вінавальны
каго? што?		 дзічы́ну

мн.  дзічы́ны
Творны
кім? чым?		 дзічы́най, дзічы́наю

мн.  дзічы́намі
Месны
у кім? у чым?		 дзічы́не

мн.  дзічы́нах
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

На Бога спадзявайся, але і сам старайся.
Божа памажы, але й сам падбяжы (але і сам не ляжы).
Працуй, нябожа, то і Бог паможа.

нябожа — ласкавы або спачувальны зварот да малодшага па гадах

Твіт дня:
«Залатыя гады жыцця», на жаль, нельга жыць — іх можна толькі ўспамінаць.


dzičyna — беларуская лацінка

Слова дзічына (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дзічына — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дзічынаразвядзенне + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› дзі́ч (4)

(9) я́лавічына ‹

› дзі́чка (6)

(10) сачаві́чына ‹

› дзі́чкавы (8)

(6) гічы́на ‹

› дзічынаразвядзе́нне (18)

(6) лічы́на ‹

› дзічы́ны (7)

(9) пшані́чына ‹

› дзічы́ха (7)

(10) клубні́чына ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

папраўляйце маё жыццё