дупка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дупка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ду́пка мн. ду́пкі
Родны каго? чаго?	ду́пкі мн. ду́пак
Давальны каму? чаму?	ду́пцы мн. ду́пкам
Вінавальны каго? што?	ду́пку мн. ду́пкі
Творны кім? чым?	ду́пкай, ду́пкаю мн. ду́пкамі
Месны у кім? у чым?	ду́пцы мн. ду́пках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

прочкі — пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям'і з прычыны нязгоды, неладоў
ісці ў прочкі — сыходзіць з дому, не ўжыўшыся з мужам або жонкай
сабрацца (пайсці) у прочкі — звычайна пайсці ад мужа; пакінуць сям’ю, сваю хату з прычыны неладоў

Людзі, якія кажуць тэйк, трапяць у хел.

Людзі, якія замест «думка» кажуць «тэйк», — яны не думаюць, яны тэйкаюць.

dupka — беларуская лацінка

Слова дупка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: