ў
і
дыскрэцы́йны — прыметнік ды́скурс — назоўнік
канцэпт

дыскрэцыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дыскрэцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дыскрэ́цыя

мн.  дыскрэ́цыі
Родны
каго? чаго?
дыскрэ́цыі

мн.  дыскрэ́цый, дыскрэ́цыяў
Давальны
каму? чаму?
дыскрэ́цыі

мн.  дыскрэ́цыям
Вінавальны
каго? што?
дыскрэ́цыю

мн.  дыскрэ́цыі
Творны
кім? чым?
дыскрэ́цыяй, дыскрэ́цыяю

мн.  дыскрэ́цыямі
Месны
у кім? у чым?
дыскрэ́цыі

мн.  дыскрэ́цыях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

прочкі — пакіданне на некаторы час сваёй хаты, сям'і з прычыны нязгоды, неладоў
ісці ў прочкі — сыходзіць з дому, не ўжыўшыся з мужам або жонкай
сабрацца (пайсці) у прочкі — звычайна пайсці ад мужа; пакінуць сям’ю, сваю хату з прычыны неладоў


Філолаг ведае 25 сінонімаў да слова х*йня. Механік ведае 476 дэталяў з такой назвай.


dyskrecyja — беларуская лацінка

Слова дыскрэцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дыскрэцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дыскурс + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дыскрэтыза́тар (13)

(9) канкрэ́цыя

дыскрэтыза́цыя (13)

(8) інкрэ́цыя

дыскрэцы́йны (11)

(9) экскрэ́цыя

ды́скурс (7)

(8) фартэ́цыя

дыску́рс (7)

(7) фацэ́цыя

дыскурсі́ўна (11)

(9) інвалю́цыя


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

машына з дзяцінства