ў
і
дысфемі́зм — назоўнік дысфункцыяна́льны — прыметнік
канцэпт

дысфункцыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дысфункцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дысфу́нкцыя

мн.  дысфу́нкцыі
Родны
каго? чаго?
дысфу́нкцыі

мн.  дысфу́нкцый
Давальны
каму? чаму?
дысфу́нкцыі

мн.  дысфу́нкцыям
Вінавальны
каго? што?
дысфу́нкцыю

мн.  дысфу́нкцыі
Творны
кім? чым?
дысфу́нкцыяй, дысфу́нкцыяю

мн.  дысфу́нкцыямі
Месны
у кім? у чым?
дысфу́нкцыі

мн.  дысфу́нкцыях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

на Гарадзеншчыне казалі:
філюта ‘залішне свавольны, гарэзлівы, лоўкі, шустры’ (польск. filut ‘свавольнік, круцель, гарэза, прайдзісвет’)

«Аньця як філюта, скура на ёй гаворыць».

«Разышоўся як Ігналя на вечарынцы».

Што там была за вечарынка і што рабіў той Ігналя?

dysfunkcyja — беларуская лацінка

Слова дысфункцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дысфункцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дысцыпліна + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дысфані́я (8)

(10) падфункцыя

дысфары́я (8)

(10) аркфункцыя

дысфемі́зм (9)

(12) гіперфу́нкцыя

дысфункцыяна́льны (16)

(10) эксты́нкцыя

дысцыплі́на (10)

(10) дысты́нкцыя

дысцыплі́на (10)

(10) дыз'ю́нкцыя


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

медаль