назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова дыстынкцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
дысты́нкцыя мн. дысты́нкцыі |
Родны каго? чаго? |
дысты́нкцыі мн. дысты́нкцый, дысты́нкцыяў |
Давальны каму? чаму? |
дысты́нкцыі мн. дысты́нкцыям |
Вінавальны каго? што? |
дысты́нкцыю мн. дысты́нкцыі |
Творны кім? чым? |
дысты́нкцыяй, дысты́нкцыяю мн. дысты́нкцыямі |
Месны у кім? у чым? |
дысты́нкцыі мн. дысты́нкцыях |
Клічная форма | — мн. — |
— А калі вы пачалі працаваць у гэтай кампаніі?
— Калі мне прыгразілі звальненнем.
dystynkcyja — беларуская лацінка
Слова дыстынкцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік дыстынкцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове дыстых + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› дыстыля́цыя (10)
(12) гіперфу́нкцыя ‹
› дыстымі́я (8)
(10) дысфу́нкцыя ‹
› дыстынкты́ўны (12)
(10) эксты́нкцыя ‹
› ды́стых (6)
(10) дыз'ю́нкцыя ‹
› дысульфа́н (9)
(10) кан'ю́нкцыя ‹
› дысульфармі́н (12)
(9) праду́кцыя ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.