ў
і
дыстынкты́ўны — прыметнік ды́стых — назоўнік
канцэпт

дыстынкцыя

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова дыстынкцыя
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дысты́нкцыя

мн.  дысты́нкцыі
Родны
каго? чаго?
дысты́нкцыі

мн.  дысты́нкцый, дысты́нкцыяў
Давальны
каму? чаму?
дысты́нкцыі

мн.  дысты́нкцыям
Вінавальны
каго? што?
дысты́нкцыю

мн.  дысты́нкцыі
Творны
кім? чым?
дысты́нкцыяй, дысты́нкцыяю

мн.  дысты́нкцыямі
Месны
у кім? у чым?
дысты́нкцыі

мн.  дысты́нкцыях
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

фат — пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць

параўн.: франт

— А калі вы пачалі працаваць у гэтай кампаніі?
— Калі мне прыгразілі звальненнем.


dystynkcyja — беларуская лацінка

Слова дыстынкцыя (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дыстынкцыя — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дыстых + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дыстыля́цыя (10)

(12) гіперфу́нкцыя

дыстымі́я (8)

(10) дысфу́нкцыя

дыстынкты́ўны (12)

(10) эксты́нкцыя

ды́стых (6)

(10) дыз'ю́нкцыя

дысульфа́н (9)

(10) кан'ю́нкцыя

дысульфармі́н (12)

(9) праду́кцыя


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

жыццё - кайф