ў
і
дэсігна́т — назоўнік дэсіка́цыя — назоўнік
канцэпт

дэсікант

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова дэсікант
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
дэсіка́нт

мн.  дэсіка́нты
Родны
каго? чаго?
дэсіка́нту

мн.  дэсіка́нтаў
Давальны
каму? чаму?
дэсіка́нту

мн.  дэсіка́нтам
Вінавальны
каго? што?
дэсіка́нт

мн.  дэсіка́нты
Творны
кім? чым?
дэсіка́нтам

мн.  дэсіка́нтамі
Месны
у кім? у чым?
дэсіка́нце

мн.  дэсіка́нтах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Дзякуй таму, хто еў і каму падавалі.


Як па зорках, па расе
твой апошні шлях праляжа,
памірай, а жыта сей.
Рунь пра сейбіта раскажа.

Анатоль Сыс

desikant — беларуская лацінка

Слова дэсікант (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік дэсікант — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове дэсікацыя + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


дэсе́рт (6)

(8) апліка́нт

дэсе́ртны (8)

(10) камуніка́нт

дэсігна́т (8)

(9) таксіка́нт

дэсіка́цыя (9)

(11) кваліфіка́нт

дэсіліка́цыя (11)

(7) ды́скант

дэсіна́тар (9)

(7) ды́скант


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

Джон Конар назірае