ільмоўнік

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова ільмоўнік
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон	адзіночны лік множны лік
Назоўны хто? што?	ільмо́ўнік мн. ільмо́ўнікі
Родны каго? чаго?	ільмо́ўніку мн. ільмо́ўнікаў
Давальны каму? чаму?	ільмо́ўніку мн. ільмо́ўнікам
Вінавальны каго? што?	ільмо́ўнік мн. ільмо́ўнікі
Творны кім? чым?	ільмо́ўнікам мн. ільмо́ўнікамі
Месны у кім? у чым?	ільмо́ўніку мн. ільмо́ўніках
Клічная форма	— мн. —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Для мужчыны крыніцай пакут выступае злая і сварлівая жонка, баба (Сварлівая жонка горш, чым каню хамут; Узяў пілку на сваю шыйку; Бог стварыў два зла: бабу і казла; Баба з пекла родам; У бабы душы няма), а для жанчыны — ліхі муж (Ліхога любіць — сябе губіць; Мужык не мядзведзь, а мяса аб’есць; Сам мужычок з кулачок, а зла як у казла).

Ну сартую я пластык усё жыццё. Што, дапамагло гэта клімату?

iĺmoŭnik — беларуская лацінка

Слова ільмоўнік (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках: