ў
і
і́мбрык — назоўнік імбры́чкавы — прыметнік
канцэпт

імбрычак

гэта

назоўнік
мужчынскі род
агульны, неадушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
2-е скланенне

праскланяць слова імбрычак
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 імбры́чак

мн.  імбры́чкі
Родны
каго? чаго?		 імбры́чка

мн.  імбры́чкаў
Давальны
каму? чаму?		 імбры́чку

мн.  імбры́чкам
Вінавальны
каго? што?		 імбры́чак

мн.  імбры́чкі
Творны
кім? чым?		 імбры́чкам

мн.  імбры́чкамі
Месны
у кім? у чым?		 імбры́чку

мн.  імбры́чках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Жураўлі прыляцелі, дзеўкі ашалелі.

зноў прыйшла вясна, а з ёю — і каханне
(сустракалі, гукалі вясну і ўсё такое...)

— Дзякуй, але рэлакацыя мяне не цікавіць.
— А рэінкарнацыя?


imbryčak — беларуская лацінка

Слова імбрычак (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік імбрычак — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове імга + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› імбі́р (5)

(7) тлушча́к ‹

› імбі́рны (7)

(7) но́жычак ‹

› і́мбрык (6)

(7) я́блычак ‹

› імбры́чкавы (10)

(7) кальча́к ‹

› імга́ (4)

(7) чальча́к ‹

› імгла́ (5)

(7) вільча́к ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

пасудак

Кубак — невялікая, звычайна з ручкай, пасудзіна з гліны ці фарфору для піцця (па-польску філіжанка). У ВКЛ казалі не фарфоравы, а парцалянавы кубак.