назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне
праскланяць слова куна
як правільна пісаць і куды ставіць націск
склон | адзіночны лік множны лік |
---|---|
Назоўны хто? што? |
ку́на мн. ку́ны |
Родны каго? чаго? |
ку́ны мн. ку́н |
Давальны каму? чаму? |
ку́не мн. ку́нам |
Вінавальны каго? што? |
ку́ну мн. ку́н |
Творны кім? чым? |
ку́най, ку́наю мн. ку́намі |
Месны у кім? у чым? |
ку́не мн. ку́нах |
Клічная форма | — мн. — |
скарбніца
Без хлеба яда — да парога хада.
— Заходзь, даражэнькі. Госць у хаце — Бог у хаце.
— Слухай, ты багаты на грошы? Пазыч мне грошай!
— І кот не мыўся, і госць з’явіўся. Ідзі, куды ішоў.
kuna — беларуская лацінка
Слова куна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:
назоўнік куна — у родным, давальным, творным і месным склоне
дзе паставіць націск у слове куна + часціна мовы
правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0
› кумэ́днічаць (11)
(7) трыбу́на ‹
› кумяльга́н (9)
(12) прэс-трыбу́на ‹
› ку́н (3)
(6) лагу́на ‹
› куна́да (6)
(6) лаку́на ‹
› куна́к (5)
(6) каму́на ‹
› куна́ты (6)
(10) працкаму́на ‹
Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.