ў
і
ку́н — назоўнік ку́на — назоўнік
канцэпт

куна

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, неасабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова куна
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?
ку́на

мн.  ку́ны
Родны
каго? чаго?
ку́ны

мн.  ку́н
Давальны
каму? чаму?
ку́не

мн.  ку́нам
Вінавальны
каго? што?
ку́ну

мн.  ку́н
Творны
кім? чым?
ку́най, ку́наю

мн.  ку́намі
Месны
у кім? у чым?
ку́не

мн.  ку́нах
Клічная форма

мн. 

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Без хлеба яда — да парога хада.


— Заходзь, даражэнькі. Госць у хаце — Бог у хаце.
— Слухай, ты багаты на грошы? Пазыч мне грошай!
— І кот не мыўся, і госць з’явіўся. Ідзі, куды ішоў.

знайдзіце прыказкі

kuna — беларуская лацінка

Слова куна (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік куна — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове куна + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


кумэ́днічаць (11)

(7) трыбу́на

кумяльга́н (9)

(12) прэс-трыбу́на

ку́н (3)

(6) лагу́на

куна́да (6)

(6) лаку́на

куна́к (5)

(6) каму́на

куна́ты (6)

(10) працкаму́на


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

сабакагадовец