ў
і
любі́шчыцкі — прыметнік Лю́блін — назоўнік
канцэпт

любка

гэта

назоўнік
жаночы род
агульны, адушаўлёны, асабовы
не скарачэнне
1-е скланенне

праскланяць слова любка
як правільна пісаць і куды ставіць націск

склон адзіночны лік
множны лік
Назоўны
хто? што?		 лю́бка

мн.  лю́бкі
Родны
каго? чаго?		 лю́бкі

мн.  лю́бак
Давальны
каму? чаму?		 лю́бцы

мн.  лю́бкам
Вінавальны
каго? што?		 лю́бку

мн.  лю́бак
Творны
кім? чым?		 лю́бкай, лю́бкаю

мн.  лю́бкамі
Месны
у кім? у чым?		 лю́бцы

мн.  лю́бках
Клічная форма —

мн.  —

арфаграфічны слоўнік

скарбніца

Не злуйся вельмі: кроў папсуеш.

Прыказкі і прымаўкі ў дзвюх кнігах (1976)

піпец-бульбянец — дранік з мукой (знойдзена ў кулінарных кнігах 19 ст.)


liubka — беларуская лацінка

Слова любка (націск і правільнае напісанне) падаецца ў слоўніках:

назоўнік любка — у родным, давальным, творным і месным склоне

дзе паставіць націск у слове любосць + часціна мовы

выпадковае

спецпошук

правапіс на базе bnkorpus.info
ліцэнзія CC BY-SA 4.0


› любі́цца (7)

(4) ю́бка ‹

› любі́ць (6)

(6) дзю́бка ‹

› любі́шчыцкі (10)

(10) тупадзю́бка ‹

› Лю́блін (6)

(9) самалю́бка ‹

› лю́блінскі (9)

(9) адналю́бка ‹

› Любля́на (7)

(11) срэбралю́бка ‹


Мемчыкі

трохмоўны цэннік

Зрабіце трохмоўныя цэннікі — і беларусам не спатрэбяцца слоўнікі.

гарадскі і вясковы кот